geceye bir şiir bırak

• bugün oturdum ölümü düşündüm
  kirli, acı bir su gibi yürüdü içimde
  dokunduğum, gördüğüm her şeye sindi
  ürperdim, korktum ve biraz şaşırdım
  bugün oturdum ölümü düşündüm
  yağmur altında ya da karanlıkta
  bir başıma kalmış gibi.
  
  sevgilim böylesine alımlıyken
  güz kuşlarının güneye doğru akıp gideceği yol
  iyice belirmişken gökyüzünde
  onarırken, sararken hayat
  çocukların incinmiş gülüşlerini
  artık her park yeri bir apartman inşaatı
  her sokak bir otomobil nehriyse de.
  
  bugün oturdum ölümü düşündüm
  soğuk camlara dayayarak yüzümü
  kuşağımın acısını, kefenlenen gençliğimizi
  yaşayan ya da artık yaşamayan dostları
  bugün oturdum ölümü düşündüm
  örterek yüreğime kara bir tülü.
  
  bugün oturdum ölümü düşündüm
  kapkara bir gece penceremi dalarken
  öleceğini bile bile karşı koymanın onurunu
  yiğitliğin, özverinin, sevginin
  arkadaşlarımın yüreklerinden çıkan özsuyunu.
  
  bugün oturdum ölümü düşündüm
  bir darağacında ya da yolda yürürken
  
  bugün oturdum ölümü düşündüm
  yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken
  ahmet erhan
• 
  nasıl ince, ellerin, parmakların
  coşkuyla ağırlığını kavrarken yaşamın,
  nasıl katı, nasıl soğuk, kurşunların
  sessiz ve dingin dünyanda yaşaman için.
  
  orada mısın?
  göremiyorum seni—
  öylesine yoğun bir karanlık
  uzanıyor ki benden sana
  gözlerim
  delinmiş gibi.
  orada mısın?
  densiz gülüşlerden uzak—
  kuruyor musun beni?
  
  ben ki
  yılların yağmurlarıyla çürümüş
  tahta gibiyim:
  dokusu grileşmiş,
  artık yalnız,
  ateşe atılabilen.
  
  beni
  kuruyor musun—
  arsız gürültülerden uzak
  orada?
  
  sessizliğim:
  orada
  duyuruyor mu beni sana
  buradan,
  rüzgarın dalları
  bir an
  bıraktığı aralarda?
  Oruç aruoba
• ALTINCI GÜN
  
  Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
  Siz yoktunuz.
  
  özdemir asaf
• İki şehri var gecenin, biri gözümde
  tütüyor, birinin dumanı üstünde yağmur
  gibi çöken siste, bana bu uykusuz
  şehri niye bıraktın, göze alamadığım
  bir şehrin yerine bütün şehirlerdesin,
  gece değil istediğin hayli karanlık
  bakışlı bir şehrin gözleriyle çarpışmak
  hevesindesin! Gözlerini anlıyorum henüz
  bağışlayabileceği gözleriyle çarpışmadı kimsenin;
  gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız
  göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır,
  ve gözleri ancak gözler bağışlayabilir,
  öyle acıyor ki gözlerim kim bağışlayacak,
  sis değil, uykusuzluk değil, iki uzak
  şehir gibi ayrılıktan kavuşmuyor gözlerim :
  Biri hepimizle göz göze gibi hala uykusuz,
  biri sis içinde kirpiklerine kadar açık,
  bu sessizliği kim bıraktıysa, göremiyorum
  konuşkan gözlerinde tek sözcük bile,
  gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde
  
  Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa, şiir niye ?
  haydar ergülen
  
• sana tanık bulunur şehre salınmış gövde
  kaldır artık şu göğsünden lekesizliği
  soyunup başımız önde şehri çıkalım!
  
  dünya beni acıtacak kadar büyükmüş, demek için
  küçük yalnızlığını dünyaya bağışlayan!
  bakışlara kalplere kurulmuş aynalarda
  herkes öyle yalnız ki yalnızlığı bilen yok
  ve insanın insana uzun cehenneminde
  kendi yüzüne bakacak kadar güzel değil hiç kimse
  
  yüzüne benzettiği maskelerden ağlayan kadın,
  inceyken kara kalemlerin ezdiği bir resim gibi
  kitaba düşünce kelimenin şerrinden
  sevişmekten yorulunca aşktan korkuyor
  hayatı başka hayatların çıplak gövdesi
  
  gövdelerin gecesi: benzerinin yüzünde ölümü öpen
  ve soyunan yalnızlık korkusuyla benzerlerine
  yok çünkü, cezasını bir cezaya ekleyen gezgin
  ayna tutup boynundaki ipi kıran yok
  yataklar ter kokan cesetlerin buluşma yeri
  gölgelerin çiftleştiği şehirde
  ben kendimi sevseydim cinayetler işlerdim
  
  ey, yüzüne bakmadan aynalar tasarlayan, sen de
  rüzgârın buruşturup atılan bir kâğıt gibi
  parçalanmış bir kuş gibi alnıma konmadan önce
  şehir tüylerini yolup beyaz karnını paylaşmadan,
  sen, aşkına olmayan şehirler aramadan
  ve kanatların küllerle ağırlaşmadan
  
  şehrin dışına çık ve tanış benimle!
  Haydar Ergülen
• https://youtu.be/scPHcldZu4Q
  
  ahmed arif;
• Geriye bakarak yanıtlıyoruz birbirimizi
  Bir destek aranır bir güç alırcasına
  Dönerek ikide bir anıların ülkesine..
  Alnımızı gererek konuşuyoruz, kaşlarımızı
  Bir ince eğimle siper edip bakışlarımıza
  Çok iyi bildiğimiz bir duyguyu
  - O biraz yenilgiye biraz ezikliğe benzer
  Ortak yaşadığımız sızım sızım -
  Saklamaya çalışıyoruz birbirimizden.
  
  
  Uzun uzun susuyoruz sözün kıyılarında
  Hangi kapıyı aralasak bir uzaklık esiyor
  Hiçbir düşünceyi sonuna dek götüremiyoruz.
  - Böyle belirlenmiş sınırlar içinde
  Bir iç denetimle, bir dış denetimle
  Konuşmasak da eski tadını yitirdi -
  Düşler kuruyoruz yeniden gelecek üzerine
  Kaldırıp kirpiklerimizi ayak uçlarımızdan
  Dağlara bakıyoruz, ufuklara, bulutlara
  - Ah, o insan yüreğinin değişmeyen tutkusu -
  
  
  Bir güncel sesle sonra, çirkin ve çiğ
  Bir kirli görüntüyle hayata ilişkin
  Dönüyoruz gerçeğin o kalın çizgisine..
  Yeni yeni yaşamlar kuruyoruz ödünler vererek
  Aklımızda yüzlerce geçerli açıklama:
  "Yaşamak zorundayız nasılsa, iyidir
  Hiç yoktan var olmak" adına
  Karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsini.
  Bir kan pıhtısı gibi yarada kuruyan
  Binlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbinizde
  Anılar inançlar incelikler düşler..
  Şükrü erbaş
• Ellerinden utanıyorsun.
  Benim umutlu olmaktan utandığım gibi...
  Gösterişli bir vitrin gibisin.
  Ağladığını bir tek sen biliyorsun
  Ağladıkça daha da ışıldıyor sahipsiz güzelliğin.
  Bense hep yoldayım. Evim hiç olmadı. Kaçıyorum...
  Sahipsiz güzelliğin verdiği acıdan kaçıyorum.
  Kaçmaktan kaçıyorum.
  Hiçbir şey istemiyorum.
  Belki utandığın ellerini sadece...
  Ellerin vitrinin dışında, nasıl da masum sıcak.
  Alışmamışım mutlu olmaya ben,
  Ellerini vitrine koyup, kendimden kaçıyorum.
  cezmi ersöz
• Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
  Sualtı gibi derinlerde sessizce bekleyen
  Dirensem, daha ne kadar direnebilirim artık
  Nereye kadar gidebilirim, gitsem?
  Aradığım nedir, o kentten bu kente?
  Adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir
  Gider heyecanlar, istekler, gülümseyişler
  Yüreğimdeki denizin suları birden çekilir. Özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorum
  Ne aradığımı biliyorum, ne bulduğumu
  Bilmem neresinde yanıldım ben bu hayatın?
  Yüreğimi kabartan o sevinç, şimdi sonsuz bir acı oldu.
  Taşlar yığılmış önüne en güzel, en anlamlı duyguların
  Uçsuz bucaksız bir tüneldeyim ve her yanım karanlık
  Koluma giriyor bazı adamlar, bir şeyler söylüyorlar
  Kalıplaşmış, sıkıntı verici, güdük. Oysa acı diye bir şey var bu dünyada
  Ölüm var -ki yüreğimde bu boşluğu yaratan bda odur. Yanıbaşımda ölüp gitti dostlarım, ben bakakaldım
  Gözyaşlarının da bir yerlere gömüldüğü görülmüş müdür? Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
  Sanki ilk benim duyduğum garip, anlatılmaz duygular
  Sürse daha ne kadar sürer bu, bilmiyorum
  Ölümü ve hayatı yanyana düşünmesini ne zaman öğrenir çocuklar?
  Ahmet erhan
  (bkz: house)
• Yüzü gitgide suya dönüşen kadınım
  Bir iğne, bir iplik kaldık şu dünyada
  Ancak birbirleriyle bütünlenebilen..
  Düşün ki, senin bütün adlarını söylesem
  Doğa ayaklanır, koşarak gelir yanıma
  Yüzü gitgide suya dönüşen kadınım
  Benzedik birbirine bakan iki aynaya
  
  Yaşamak güzel, yaşamak güzel, yaşamak
  Artıları, eksileri yitirsek de boyuna
  Kör bir noktada durup ardımıza baksak
  Sularda pul pul, toprakta tel tel
  Çözülüp dağılsak ve ömür desek buna
  Al yarısını, öbür yarısı bende kalsın
  Öleceğin günü bana önceden haber ver
  İçimdeki, dışımdaki saatleri kurdum
  Yelkovanı kovalayan akrep gibi kaldım burada
  
  Yüzü gitgide suya dönüşen kadınım
  Bir gün bütün aynaları kırarsam şaşırma
  Ben aklımı yitirdim yüreğimi buldum.
  
  Ahmet Erhan
• Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi;
  Açarım göz kapaklarımı ve doğar her şey yeniden.
  (Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
  
  Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi,
  Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:
  Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
  
  Düşledim büyüyle beni yatağa çektiğini
  Ve çılgınca öptüğünü, delice şarkı söylediğini.
  (Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
  
  Devrilir gökten Tanrı, solar cehennem ateşleri:
  Melek ve Şeytan’ın adamları çeker giderken:
  Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
  
  Hayal ettim söylediğin yoldan döneceğini,
  Fakat yaşlandım, artık unuttum ismini.
  (Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
  
  Bir fırtına kuşunu sevmeliydim seveceğime seni;
  Hiç değilse baharda göğü şenlendirir gelirdi.
  Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
  (Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
  Sylvia Plath
  (Çeviren: İsmail Haydar Aksoy )
• -gece yahut gündüz mü?
  -hayır,ey dost,sonsuz bir günbatımıdır
  
  iki ak tabut misali
  iki güvercinin geçişiyle rüzgardan
  ve uzaklardan gelen sesler gibi,o elgin ovadan
  rüzgarının devinimi gibi,dur duraksız ve başı boş
  
  -bir söz söylemeli
  -bir söz söylemeli
  
  karanlıkla birleşmek istiyor canım
  
  bir söz söylemeli
  ne kadar ağır bir unutkanlık
  bir daldan elma düşüyor
  keten tohumlarının sarı taneleri
  benim sevdalı kanaryalarımın gagası altında kırılıyor
  baklaçiçeği
  mor sinirini,meltemin sarhoşluğunda
  değişimin belirsiz kaygılarından kırılmaya bırakıyor
  ve burada,bende,kafamda benim?
  ah..
  kafamın içinde hiçbir şey yok,koyu kızıl
  zerreciklerin dönüşümünden başka
  ve bakışım
  yalan bir söz gibi
  utangaçtır ve yere dönük
  
  -ben bir ayı düşünüyorum
  -ben şiirdeki bir sözcüğü
  -ben bir pınarı düşünüyorum
  -ben topraktaki bir düşü
  -ben buğday tarlasının yoğun kokusunu
  -ben ekmek söylencesini
  -ben sililiğini oyunların
  ve uzun daracık bir sokağı
  akasya ağaçlarının kokusuyla dolan
  -ben oyun sonrasındaki acı uyanışı düşünüyorum
  ve sokak sonrasındaki şaşkınlığı
  ve akasya kokusu sonrasındaki uzun boşluğu
  
  -kahramanlıklar?
  -ah
  yaşlıdır atlar
  -aşk?
  -yalnızdır ve basık pencerelerden
  mecnunsuz çöllere bakıyorlar
  halhallı bir bacağın süzülüşünün
  karmaşık anısıyla dolu bir yola
  
  -istekler?
  -yitiriyorlar kendileriini
  binlerce kapının acımasız uyumunda
  -kapalı?
  -evet,hep kapalı,kapalı
  -yorulacaksın
  -ben bir evi düşünüyorum
  sarmaşıkların soluklarıyla,rehavet içinde
  gözün ışıması gibi,tembel,kaygısız bir evi
  ve sonsuz gülümsemesiyle yeni doğan bir bebeği
  sudaki ardışık döngü gibi,
  ve bir üzüm salkımını andıran kanlı bir teni,
  -ben yıkımı düşünüyorum
  ve kara esintilerin talanını
  ve kuşgulu bir ışığı
  geceleyin pencerede aranan
  ve küçük bir mezarı,yeni doğanın teni gibi küçücük
  
  -iş..iş?
  -evet,fakat o büyük masada
  gizli bir düşman barındırır
  seni usul usul kemirir gibi
  tahtayı ve defteri gibi
  ve binlerce başka boş şeyleri kemirir gibi
  ve sonunda sen,bir çay bardağına dalacaksın
  burgaçtaki sandal gibi
  ve ufkun derinliklerinde,yoğun sigara dumanı
  ve anlamsız çizgilerden
  başka bir şey görmeyeceksin.
  
  -bir yıldız?
  -evet yüzlerce,yüzlerce,fakat
  tümü kuşatılmış gecenin öte yanındalar
  -bir kuş?
  -evet yüzlerce,yüzlerce,fakat
  tümü uzak anılardalar
  kanat çalmalarının boş gururuyla
  -ben sokaktaki bir haykırışı düşünüyorum
  -ben ara sıra duvardan geçen zararsız bir fareyi
  
  -bir söz söylemeli
  -bir söz söylemeli
  
  sabahları,
  havanın ergenlik duygusu gibi
  belirsiz bir şeyle ansızın
  birleştiği titreşimli bir anda
  
  ben
  bir taşkınlığa bırakılmak istiyorum
  o koskoca buluttan yağmak istiyorum
  ben
  hayır,hayır,hayır,hayır diye haykırmak istiyorum
  
  -gidelim
  -bir söz söylemeli
  -kadeh mi,yatak mı,yalnızlık mı,uyku mu yoksa
  -gidelim..
  
  füruğ ferruhzad
  
  
• Dikenin kalbime battığı bir sonbahar günüdür
  Sen elini bulutların içinde gezdirirsin
  Bulutlar senin gözlerinin üstünde yürürler
  İçini kurtlar kemirir
  bence malumdur
  Buğulanmış camların arkasında masmavi yüzün
  Senin ateşler içinde olduğun
  bence malumdur
  Ellerin muhakkak çocuk elleridir
  Hep kimsenin bilmediği türküler düşünürsün
  Onlar neden daima okul türküleridir
  Süleymancıktan bahseder kara toprakta acık
  Yeşil bir yıldız gibi akıp giden süleymancıktan
  Ve karınca yuvalarından bahseder
  Işıksız kömürsüz karınca yuvalarından
  Gökyüzünde kızıl bir hilalın kaydığını görürsün
  Sen ansızın gökyüzünde görünürsün gözlerinin rengi
  bence malumdur
  Elinde değildir akşam serinliğinde üşürsün
  Eylül'den itibaren geceler hazindir uzundur
  Sokaklar yorulur uykuya varıp gelirler
  Sokakların üstüne bulutlar gelirler
  Bulutların üstüne yıldızların gözleri gelir
  Bir yıldız bir yıldızın ardınca gider
  Yıldızların kayboldukları yer
  Bence malumdur
  Karanlıkta bir şeyler kopar dağılır
  Uzaktan yabancı sesler duyulur
  Sen elini bulutların içinde gezdirirsin
  Elin hayallerimi dağıtır
  Bilirsin sen elini bulutlar içinde gezdirirsin
  Attila ilhan
• uludağ'da karı düşünüyorum karı
  donları çözülmüş karı
  masamda buz gibi biram
  hani ya rakım
  herkesin elinde ski kayıyor
  benimki kırık
  benim adım orhan veli kanık,
  yüreği yanık.
  
  orhan veli.
• Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir
  Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir
  
  (bkz: ziya paşa)
• Bu yürek
  Seni seveceğini biliyordu herhalde
  Bu kafa seni kuracağını seziyordu hanidir
  Bire bin veren buğday
  Elmadaki mayhoşluk
  Hukuki beşer
  Çınçınlı hamam
  Çizmedeki kedi
  Sanki elleriyle koymuşlar gibi
  İkimizden bir işmar
  Seni sevmemiş olsam, sözlerim yarı yarıya
  Gözlerim yarım
  Ellerim çolak hüseyin eli
  Seni sevmesem, nefes almayı beceremem ki
  Bugün günlerden ne?
  Cumartesi
  Seni sevdiğim için, Cumartesi elbet
  Seni sevdiğim için, bak temmuz ayındayız
  Ayşe onbaşı, pir sultan abdal, büsbütün sevdalıyım sana
  Bu gemiler nereye gidiyor, seni sevdiğim için
  Seni sevdiğimden, suyun akası geliyor
  Bacaların tütesi
  Nurhayat’ın halleri, seni sevdiğim için güzel
  İbrahim’in dilleri
  İnsan seni sevince , tutsaklığa kızar tabi
  Savaşın adı geçse, cinifrit olur
  Ereğli’nin kömürünü düşünür, ne kömür o be
  Raman’ı düşünür, Çukurova’yı düşünür
  Seni sevdiği için, Haliç’te bir uğultu
  Marmara’da bir deniz
  Isparta bahçesinde güller
  Seni sevdiği için goncalanıyor
  Seni sevdiğim için, kilim dokuyor Avşar’da
  Yarın sabahlar,
  seni sevdiğim için icat edildi
  Penisilin, halk şiiri, canlı sinema
  Mapushaneler, yedi düvel, harbi ispanyol nezlesi
  Sultan Hamid, don civani
  Ne bilsinler seni sevdiğimi
  Başaklanmayan yulafa söylemeli
  Cılk yumurtaya
  Paslı demire
  Kulağını bükmeli kurtlu kirazın
  Hoşnut değilllerse bu gidaşattan
  Akıl etsinler seni sevdiğimi,
  Yeşille turuncunun kafa barıştırması, bu sevdadan ötürü
  Tepemizdeki o göçmez tavan
  Sulardaki yakamoz, ortancadaki pembe
  Ben seni sevdim diye
  Bingöl vilayetinde, kamyondan inince
  Tığ gibi bir delikanlıya soruyorum
  Siz nerenin bulutlarısınız böyle?
  Biz sizin sevdanızın bulutlarıyız
  Bir yıldızlı akşamı varsa Ankara’nın
  1953 kışları içinde
  Karnı tok, sırtı pekse hısım akrabanın
  Konu komşu, dirlik düzenlik içindeyse
  Birbirimizi daha çok sevelim diye
  İnsan seni sevince iş güç sahibi oluyor
  Şair oluyor mesela
  Meyhaneden cayıyor bir akşamüzeri
  Caysın be güzel
  Caysın be iyi
  Tütünü bırakıyor, tütün neyime zarar
  Keseme zarar, ciğerime zarar, sevdama zarar
  Seni sevince adamın papuçları eskimiyor
  Beti benzi yeni çarktan çıkmış gibi
  Seni sevince insan bilgili, saygılı, gönlü gani, şen
  Saçları zencefilli
  Erkencecik evine dönmek istiyor canı
  Hep seni düşün
  Hep seni yaşat
  Hep seni yıka
  Seni doyur üç öğün
  Seni bir kanım uyut, sonra uyandır
  Lokman hekim, seni sev diyor bana
  Seni sevmeseydim, ilkbaharı koydunsa bul gayrı
  İstanbul diye bir kent yoktu ki yeryüzünde
  Umut diye bir şey yoktu ki, seni sevmeseydim
  Hak, hukuk, bereket diye
  Eşitlik, kardeşlik, hürriyet diye
  Yüreğime sağlık ne iyi ettim!
  
  Edit: Metin Eloğlu
• Rüzgârla bozduğun sessizliğini dinledim;
  seni bırakan yaprağın sesini, kuma dokununca
  ve çölde çizilmiş bir ağaç gibi resmini.
  oysa süngerde kalmış damlasıydım sana
  ulaşamayan suyun, yanında üşürken uyu-
  yordum gözlerimde seni ve öylesine sustun
  kuytusunda uykumun.
  kumunu içine saklayan bir saatti çöl-
  de bulduğun; ters çevrilmedikçe çalışmayan.
  belki giden zamanı geri getirmekti
  istediğin, saatini bana bırakıp gitmekti. sanki
  bilmiyordun çölün kuma göre değil sana
  göre yalnızlık olduğunu, yine de yanıbaşıma
  kurdun bu saatli kumu.
  bu yüzden uyanamıyorum, üstelik bilmiyorum:
  hangi gerçek için bölmeliyim uykumu?
  Zafer Ekin karabay