gadjo dilo

  • tony gatlif'in 1997 yılında çektiği film. romanya'da geçen film, yolu romanya'dan geçen fransız abimizin hiç dil bilmeden yaşadığı romanya macerasını anlatır. çok kült sahneler barındırır.
    (bkz: tabutta rövaşata) filminde de gördüğümüz mezarın başında içme sahnesinin bir benzeri ve müzikli versiyonu.
    tık

    birbirinden güzel düğün ve dans sahneleri.
    tık

    gökçe isimli müzisyenimsi kızçemizin; tuttu fırlattı kalbimi şeklinde mahvettiği şu güzelim şarkı;
    tutti frutti te kelas

    yürek dağlayan ağııtlar;
    tık

    romen halkı, yabancıya bakışları, fakirlik, seks hayatları vesaire vesaire. enfes filmdir, mutlaka izlenmelidir.

    ayrıca rona hartner isimli çok güzel gülümseyen bir dilber barındırır ki of of.
  • romanya-fransa yapımı sinema filmidir..

    yönetmen koltuğunda Tony Gatlif oturmaktadır..

    başrolde Romain Duris ve Rona Hartner oynuyor. diğer önemli rolde ise izidor Serban'ı izliyoruz..

    filmde babasından yadigâr bir kasetle şehir şehir dolaşarak kasetteki şarkıyı söyleyen kadını arayan Stéphane'nın başından geçenleri izliyoruz..

    Gadjo Dilo filmi usta yönetmen Tony Gatlif'in Çingene Üçlemesi serisinin son filmi olma özelliği taşımaktadır..

    oyunculuklar çok doğaldı. Russian Dolls'tan tanıdığım Romain Duris, Stéphane rolünde oldukça başarılıydı. Rona Hartner ise güzelliği ve doğallığıyla filme renk katmış..

    müzikleri çok doğaldı. romanların kıpır kıpır, neşeli şarkılarını bol bol dinleyeceksiniz. özelliklle Tutti Frutti şarkısı çok keyifliydi..

    "çingeneler"e sadece ülkemizde değil dünyanın her yerinde maalesef ikinci sınıf vatandaş muamelesi yapıldığına tanık oluyoruz filmde..

    film âdeta belgesel niteliğindeydi. çingenelerin yaşam biçimini, kültürünü, müziklerini, acılarını, sevinçlerini, danslarını ve daha fazlasını izliyoruz Gadjo Dilo'da..

    çingenelerin dünyanın neresinde olursa olsun yaşam tarzlarının birbirlerine benzediğini görüyoruz. ayrıca birbirlerini tuttuklarını, aralarında her zaman güçlü bağlar olduğunu görüyoruz..

    Gadjo Dilo, fransa'da ve dünyada pek film şenliğinden ödülle dönmüştür. aldığı bütün ödülleri hak ettiğini düşünüyorum..

    Tony Gatlif sinemasının öne çıkan unsurlardan olan “yabancılaşma” bu filmde de karşımıza çıkmaktadır..

    filmde dikkatimi çeken bir husus vardı. o da yabancılara(Gadjo) karşı katı tutum sergilemeleriyle bilinen çingeneler, burada bir yabancıya(fransız) kucak açmıştı. bu hem ilginç hem de güzeldi..

    filmde ölen kişilerin ardından yapılan ritüel oldukça şaşırtıcı ve erkileyiciydi..

    Gadjo Dilo'yu izlerken hatırıma emir kusturica'nın dom za vesanje filmi geldi. orada da tıpkı bu filmde olduğu gibi "çingeneler"in gerçek yaşamları anlatılıyordu. bu filmi sevdiyseniz onu da seversiniz..

    Çingenelerin toplumumuzda yerleşmiş bazı klişe tanımları vardır. Hırsız, kirli, kavgacı, pasaklı gibi. bu filmde ise her toplumdan dışlanan, sürekli hor görülen çingenelerin bütün bunlara rağmen neşelerini kaybetmediklerini, hayat dolu yaşamlarını sürdürdüklerini görüyoruz. bu bakımdan saygıyı hak ediyorlar..

    filmde dikkatimi çeken bir başka husus ise kullanılan bazı kelimelerin tanıdık gelmesiydi. yaşadığım çevrede de çingeneler/romanlar bulunuyor. romanya'da çingenelerin kullandığı "şugar" ve "mokar" gibi kelimeleri ülkemizdeki çingenelerin de kullandığını fark ettim. üstelik buradakilerin onlarla bir bağı olmadığı hâlde..

    film kış mevsiminde geçmesine rağmen son derece sıcaktı..

    etkileyici, samimi sıcacık bir film. izlemeye değer..

    aşağıya filmin keyifli şarkısı Tutti Frutti'yi bırakıyorum..
    şarkıya giden yol..