çocuğunuz ateist olduğunu söylese ne yapardınız

  • olumlu ile olumsuz cevapların muhtemelen yarı yarıya olacağı soru. benim cevabım kendisine saygı duymak olurdu. kendi hayatı sonuçta. ben yetiştirir, okutur fakat inancına karışamam.
  • Bağrıma basardım napçam.
    Çocuğun la çocuğun, kendi kanından canından varlık, öpüp sevmekten başka şansın mı var sanki.
    Herkesin dini kendinedir, bunu tartışmak abesle iştigardır.
  • şaşırırdım, çünkü çocuğum yok
  • gerekli ve ikna edici sebepler sayarsa çocuğum sorguladığı için sevinirim. Demek ki düşünmüş üzerine ve bir karara varmış. Bu da demek ki birey yetiştirmişim.
  • Cehennemde çatır çutur yanmana razı olamam ben senin bakanım gel dinine dön derdim
  • Önce sebebini sorardım mantıklı bir cevap verir ise saygı duyardım ve zorlamazdım. Herkesin inancı kendine. Ancak bir ateist inananları da yoldan çıkarmaya uğraşıyor ise orada bir sıkıntı var. İnanmıyorsan da kendine inanıyorsan da kendine bir başkasını etkisi altına almaya uğraşmamalı bireyler.
  • Sekülerde olsa dincide olsa fundamentalist olmaması için çabalarım. Öbür türlü en sevmediğim insan kategorisine girer.
  • Evladım falan; seni bana leylekler getirmedi, bir takım fizyolojik ve biyolojik çalışmanın neticesinde dünya ya geldin lakin ikimiz de bir sebep doğrultusunda dünya ya gelmiş olsak da, bizi ve bu alemi bir yaratan vardır. Baban olarak beni üzme seni döverim, babayim ulan ben. Lakin dinde de zorlama yoktur evladım hidayet sapikliktan , sapiklikta hidayet den ayrılmıştır. Hürsün
  • kendi halinde olsunzaten bu dünya'ya neden geldiğini bilmiyorsa olsun yani.
  • (bkz: ateist olmak) ahlaksız olmak demek değildir. İhtiyaç duyduğun ile ihtiyaç duyduğumuz şey farklıdır. Bireysel olan din, toplumsal olan ahlaktır. Bizi, sizi ilgilendiren, toplumda ahlaklı bireylerin var olmasıdır. Kısaca kendisine "ahlaklı bir ateist olabilirsin" derdim.
  • ona (bkz: tevhid dini) 'nin gereklerini anlatırdım. insanlığın neden tevhide ihtiyacı olduğu, Allah'ın en üstün ve övülmüş din olarak tevhidi kulları üzerinde uygun gördüğü, bu inancı anlatmak için tarih boyunca peygamberler gönderilmiş olduğu.. anlatacak o kadar çok şey olurdu ki. ama genelde bu tarz insanlar siz onların gözlerine bakıp açıklama yaparken sıkılırlar. çünki her "anladım" ın ardında getireceği bir sorumluluklar silsilesi vardır. bilirsiniz, ibadetler, haram-helal sınırına riayet, sakınıp takva elbisesine bürünme falan. ölçülü olma, nefsin doyumsuz isteklerime gem vurma falan...

    kısaca ne yapardım? zor bir durum hocam ya. Allah yaşatmasın kimseye. düşünmek bile insanı ürkütüyor.

    edit: (bkz: dinde zorlama yoktur) => önce muhatabı islama davet edersiniz. onun islam davetini kabul ettiği taktirde onu bekleyen iki cihan saadetini müjdelersiniz. ha, yok davetinizi kabul etmek istemiyorsa onu gıyabında bekleyen ahiret azabına karşı uyarırsınız. şimdi ayet vermeyeyim isterseniz, konuyu dallandırmak istemiyorum. işte "dinde zorlama yoktur" aşaması kişinin daveti kendi özgür iradesiyle reddetmesinin ardından devreye girer. yani "sana ne kardeşim. ben bu dünyada vur patlasın çal oynasın eğlenip ahirette azabı neyse çekmeye razıyım" derse o kişiyi kendi yazgısına bırakır ve mek'anı terk edersiniz.

    edit2: bir de devletler ve orduların durumu var. onu da bimer'den yazın diyanet açıklasın. şimdi durduk yere irticacı terörist damgası yemeyelim değil mi?..
  • Eskisi kadar olumsuz yanıtların verilmediği sorudur.

    Bir kere dini sorumluluklardan kacmak için ateist olduğunu ifade ediyorsa( ki ateistlerin bu sebeple ateist olduğunu düşünen birkaç sivri zeka var bu sözlükte) çocuğumu kenara çekip, "evladım sen gerizekalı misin? Hem tanrının emir ve yasakları olduğuna inanıyorsun, hem de ateist olarak bunlardan muaf olacağını mi zannediyorsun?" Diye sorardım.

    Gördüğünüz gibi bu düşünce yapısının deli saçması olduğu bir anda çıktı su yüzüne.

    Ayrıca bir de insanları dinden çıkarmaya çalışmasın, kendi inancsizligini kendinde yaşasın düşüncesinde olanları görüyorum. Birileri sizi inanca davet edince "dinimiz tebliğ emreder" oluyor, bir ateist sizi uyandırmaya çalışınca auuuv. Yok öyle.

    Bir insanin ateist olması için kendi içinde birkaç tutarlı düşünceye sahip olması yeterlidir. Kuantum fiziği üzerine ders vermek ya da kureyş arapçasını şakır şakır okuyor olmak gerekmez. Önemli olan inanmasına engel olan, onu şüpheye düşüren kıvılcımın farkında olmasıdır. Eğer bunu fark etmişse, zaten söylenecek bir şey yok demektir. Alkışlamak kafi.

    Bu dünyada inanmaya en hazır ve en samimi dindar potansiyeline sahip insanlar ateistlerdir. Bunu unutmayın. İnanabilmek için bir tutarlı ip ucu arar dururlar. Bu yüzdendir şüpheleri, bu yüzdendir sorgulamaları. Koru körüne kabullenemezler.

    Kim istemez ki gerçekten sesimizi duyan, bize merhamet eden, dualarımızı karşılıksız bırakmayan ulu bir tanrıya sığınmayı? Herkes ister. Ama bazıları erken fark eder bunun bir ihtiyaçtan öte olmadığını.
  • Bu karara neden, nasıl vardığını ve ne zamandan beri bunu düşündüğünü sorarım. Alınan cevaplara göre ona bir açıklama yapar onun doğru yola varmasını isterim. Evet, aynen böyle yaparım.
    Hatayı biraz da kendimde ararım çünkü onu islama gereken şekilde büyütememiş, içinde bir yerlerde boşluk bırakmışım. İslamın ne kadar huzur verici bir din olduğunu ona hissettirememiş, gösterememiş olduğum için çok üzülürüm.

    Bunu, çocuğu zorlamak, onu buna mecbur kılmak olarak algılayan insanlara cevabım ise şudur: bence insanın ne olursa olsun bir dine inanması gerekir ve hayata dair en mantıklı cevapları veren tek din bana göre islamdır. Bunu çocuğuma sonuna kadar, elimden gelen son raddeye kadar aşılamak ise bir müslüman olarak görevimdir. Körü körüne inanmamalı, bilerek ve tanıyarak inanmalıdır.

  • şaşırmam, kendim ne kadar müslümanım desem de islamın şartlarını yerine getirmekten acizim, böyle babanın böyle çocuğu olur derim.