bugün yazarları gülümseten şeyler

  • kimliğime bakan kişinin ne güzel gülmüşsün demesi.
    evet mutlu oldum azcık
  • Annemin tabelacının adını hatırlayamayıp telefonda "reklamcı bey" diye seslenmesi.
  • Az önce gaziemir-yeni garaj dolmuşunda denk geldiğim durumdur.
    Dolmuş, ya da daha çok bilinen adiyla minibüs yeşildere yolu üzerinden tepecik civarına gelmek üzereyken biri el kaldırdı ve minibüs durdu. Elinde çuval olan Esmer bir adam; garaj?-otogar? Şeklinde türkçe kalıba uymayan bir soru sordu. Minibüsçü alışık olacak ki, garaj garaj bin dedi. Minübüste o ana kadar şoför dahil totalde 4 kişiydik. Ben sandım ki 5 kişi olup yola devam edeceğiz. Allah sizi inandirsin minibüse bir akın başladı inanamadım. O az önce soru soran abi, onun eşi, büyük ihtimalle abinin kardeşi ve esi. Buraya kadar 4 kişi bindi. Ardından 9 tane kadar da irili ufaklı, büyüklü küçüklü çocuk bindi. Minibüs nüfusu bir anda bayburt nüfusuna eşitlendi.
    Bir an boş bulunup, acaba gaziemir-yeni garaj değil de, gaziantep-yeni garaj dolmuşuna mi bindim acaba diye düşünürken kendimi gülümser halde buldum.
    (bkz: bu da boyle bir anımdır)

    Edit; söylemeyi unuttum. Binenler suriyeliydi.
  • (bkz: oğlum)

    Eşimle konuşurken telefonunu çaldı, bir yandan kaçarken bir yandan da " baba baba atta atta " diye bağırıyordu. Sonra yakalandı galiba, boğuşma sesleri gıdıklama ve kikirdesmeler, sonrasında nihayet eşimin sesi; " canım çok yaramaz oldu bu dana "
  • yoktur.
    bugün gülümsemedim.
  • Öğlen metroya yetişmeye çalışıyordum. Elimdeki boş su şişesini çöp kutusunun yanından geçerken atayım dedim. Fakat 50 cm mesafeden basket atamadım. Tam yerden şişeyi alacaktım ki tanımadığım biri benden önce davranıp şişeyi alıp çöpe attı. Sonra da 'olur böyle şeyler' deyip beni teselli etti ve teşekkür etmeme bile müsade etmeden hızla uzaklaştı. Hatırladıkça gülümsüyorum. İtiraf edeyim uzun zamandır bana yapılan en iyi jest idi bu.
  • Bitmek üzere olduğunu düşündüğüm mısır gevreğimin kahvaltıya yetecek kadar fazla olması. (bkz: doyduk çok şükür)
  • gitmediğim fizik dersinin iptal olmuş olmasıııı
  • karşımdaki tanımadığım insanın anlamsız bir şekilde gülmesi.

    bir şey sormak için yanına gittim (kendisi görevliydi) ve tam cevaplayacağı sırada hafif gülerek konuştu.ilk anlam veremedim hani komik bir şey mi sordum gibisinden.sonrasında:

    -siii...ahahh sizle alakası yok.

    dedi.bende anlamsızca güldüm ve uzaklaştım ordan.ne bileyim gülmek bulaşıcı sanki.
  • haftada bir gün gönüllü olarak bir kütüphaneyi açıyorum. bugün kütüphaneye gittiğimde kapıda bekleyen bir beyefendi vardı.genelde kapıda beklemeyi geçin gelen sayısı bile çok az.neyse kütüphaneyi açtım, içeri girdi ve bir köşede oturup kitap (bkz: kindle) okumaya başladı. 4 saat boyunca orada öylece kitabını okudu ve beni çok mutlu etti. çıkarken gülümseyip,hiç bir şey yapmamama rağmen teşekkür etmesi ise beni gerçekten içten gülümsetti.

    kütüphanenin bulunduğu çevreyi temizleyen temizlik görevlisi ablalar var bide. onlarda mola vermeye yanıma gelirler. hal hatır sorar muhabbet ederiz ayaküstü ve bu beni çok mutlu eder. sayelerinde yüzüm güler.

    bunları yazmak bile bir kez daha gülümsetti beni. teşekkürler...
/ 20