blog sözlük itiraf

• Canim salincaga binmek istiyor.
• 90'ların başı ortaokula gidiyoruz; ergeniz. sıra arkadaşımla nereden ağzımıza takıldıysa sürekli "basur ol", "basur," eüeürürüeeüe deyip gülüyoruz, ne olduğunu ise bilmiyoruz.. Araya yaz tatili girdi, döndük bu dedi ki ulan olum basur böyleyken böyle.. Sonra söz birliği edip hiç bir şakada ve cümle içinde kendisini kullanmamıştık.
• o kadar yorgunum ki günlerce uyumak istiyorum.
• Sabaha doların 5.74₺ olmasını öğrenerek uyanmak nasıl bir duygu biliyor musun sözlük? tabi senin hostun domainin falan sponsorlu. Ya benim blog? Seneye dolar 10₺ olur. O değil de arif sen irlanda ve macbook hayalini unut tatslım. İşe bile giremezsin artık. Oy dur felaket tellalı ağzımı açtım ahahaha sabahın köründe uyanıyorum ilacım sağ olsun ve iyiyim.*
• kah-ret-me-sin.
• hiçbir şey yememeye çalıştığım diyetimden yeme krizlerine geçmiş bulunmaktayım.hiç hoş değil,keşke normale erişebilsem.
• O kadar sıkıldım ki.
• doktor hanım bu sene 5. sınıfa başlayacak. ilk stajı seçmeli, ondan sonra ise kadın doğum stajı geliyor. hazırlık mahiyetinde birkaç muayene videosu izleyeyim dedim. kahvaltı yapamadım. fazla mı empati yapıyorum bilmiyorum ki.
• buzdolabının üzerinde antep fıstığı buldum dün. Bir sepet var, evde geveliycek şeyler ararken buldum dün bizimkiler evde yokken. Baya benden saklamışlar.. Muhtemelen çocuğun fıstığı.. koydum tepsiye kemirdim de kemirdim.. Son bir avuç kaldı onu da dayanamayıp tekrar yerine koydum.
• 90'ların sonlarına doğruydu. internet Türkiye'ye henüz nüfuz etmemiş o sıralar. sokaklar ve arkadaşlık, televole kasetleri, coco jambolar, ibrahim tatlısesler kasıp kavuruyor ortalığı. eğlenecek çok az şey var. bizi biraz güldürecek ne varsa sımsıkı sarılıyoruz o dönemler. mahalleden birinin evi boş olduğunda bütün çocuklar doluşuyoruz evine. çay demleyip yemek yiyip büyükçülük oynuyoruz. bide o zamanlar meşhurdu telefon şakaları. rastgele numaralar çevirip (ev telefonu) karşı tarafa türlü şakalar yapıyoruz. "sular idaresinden arıyoruz. kontrol eder misiniz, sularınız akıyor mu?" diyoruz. evet cevabı alırsak, "git de bi ayaklarını yıka leş gibi kokuyor" hehe gülüp kapatıyoruz. birgün yine böyle hüseyin diye bir arkadaşın evinde toplandık. enteresan bir fikir çıktı. kimden olduğunu hatırlamıyorum. yine telefon şakası yapacağız. bir numara belirledik. belirli aralıklarla arayıp "alo, abi hüsnü orda mı hüsnü?" diyip kapatıyoruz. 3 4 5 10 kaç kere yaptık hatırlamıyorum. karşı taraf sinir küpü olmuş. kimin aradığını görecek teknoloji de pek yaygın değil. artık adam küfrederek açıyor telefonları. "yanlış numara kardeşim aramayın artık. yok burada öyle biri." biz gülmekten çatlıyoruz. biraz daha zaman geçti. son kez aradık adamı "alo abi ben hüsnü, beni arayıp soran var mı?" - "nerdesin * * kaç saattir seni arıyorlar." demesiyle bir ömür hep gülerek anlattığım bir anıya dönüştü. burdan o abiye selam olsun. hakkını helal et.
• derdinize domates keseyim butonu gelsin.
  
  edit: yazar girdilerinden sonra böyle bir tepki verdim sadece.