Yıllar yıllar sonra diş doktoruna gittim. Neden? Çünkü arkadaki bir dişim birden ağrımaya başladı. Devlet hastanesindeki çekebiliriz dedi, çünkü kendisi çekme ve dolgu işlemi dışında işlem yapmıyormuş. Önce ilaç verelim dedi iltihap olabilir gibi. Bir de ağrı kesici verdi. Ama bilemiyorum sözlük. Gecenin 4:45'inde zonk diye kalkmama sebep olan bir ağrı? 5'e kadar bekleyip ilaç içip sonra yavaşça azalan ama devam eden bir ağrı? Ve beni 7'de tekrar uyandıran bir ağrı?
Sonra tekrar gittim, oradaki doktora gülmemek için zor tuttup kendimi. Merdiven altı yerler gibi adeta.* Sonra acaba kanal tedavisi mi olsak dedik ve özel doktora gittim.
Hani o iğrenç bir ince yontma(!) sesi çıkartan alet var ya, bütün anılarımı geri getirdi. Epey bir yontu ki zaten dolgulu bir dişimdi. Ve bana iltihap, o verilen ilaçları kullan, Cuma günü kontrol edelim ona göre işleme devam edelim dedi.
Ben içimden "oh my god!!! şu anda sinirlerime kadar açık bir ağrılı bir dişle eskisinden beter oldu durum!" dedim. Bu gece bana uyku yok yine galiba. Pazar gününden beri çekiyorum. 2 hafta da böyle gidecek. Hiçbir şey yapamıyorum, resmen dondu hayatım.
Şu anda sadece bu diş yüzünden ölmek istiyorum. Beni bir de güneş doğarken, sabah ezanları vaktinde görmelisiniz bence. Nasıl kıvranıyorum, nasıl kıvranıyorum... anlatamam.**
hergün bir iş yaparken shape of you dinliyorum.
(bkz: shape of you)
biraz sonra bu kapıdan son kez çıkıp yine kendimi vuracağım.
10 mayısta nina zilli istanbula geliyor, tabi arif yine gidemiyor. üstelik orta ön sahne 108₺.
bu aralar canım çok sıkkın. 3-4 ay eve gitmedim inattan ötürü. çalışmaya başladım, çok bişey değil ama kendi harçlığımı ve tüm giderlerimi karşılıyorum elimde kalan 2-3 kuruş parayıda son bir aydır bahislerde kaybediyorum. eve gelmediğim dönem okulu saldım derslerin çoğundan devamsızlıktan kaldım sayılır. zaten iki yıllık sikik bir bölüm. çok kararsızım okulu bırakıp askere gitmeyi dahi düşünüyorum. bir çıkış yolu olsa keşke. kendimi kafamı dinleyebildiği tek vakit dumanlı saatler oluyor başka yok. böyle nereye kadar devam edecek sorusu günün her anında içimi kemiriyor. böyle nereye kadar devam edecek?
İlk defa bir sözlüğe üye oldum ve siteyi incelerken gelen-giden kısmında kendimi herkese açık bir biçimde sergilerken buldum bu beni biraz üzdü
Futbol deyince aklıma hep eğitimsiz, "saldırgan", küfürbaz, boş ve gereksiz, tek derdi futbol olan, cinselliğini bile futbolla yaşayan insanlar aklıma geliyor. Tabiki istisnaları var.* Kadın taraftarları ayrıca anlamıyorum.
Bende yok o duygu. Yok yani. Ben futbolla ilgileniyor olsaydım, kolamı cipsimi alır sakin sakin izlerdim maçımı herhalde.* Para verip stadyuma gidip mal gibi teknik direktöre yabancı madde atmazdım. Olmazdı yani.
Aman neyse, hep demişimdir biz konuşuruz, bağırırız, böğürürüz(!) parayı başkaları kazanır. Sen de öyle evine kuzu kuzu dönersin sesin kısılmış kulakların çınlar vaziyette.*
son yetmis iki saatte dokuz saat uyuyabildim. ee simdi bundan size ne. ancak sizi ilgilendiren herhangi bir konu olmadigindan. sizi ilgilendirmeyen baska bir konuya baglayacagim. ve bu sekilde. bizi ilgilendirmeyen bir seyle baslayip bizi ilgilendirmeyen seylerle suren ve bizi ilgilendirmeyen nihayetlere ulasan ne kadar cok sey okuyoruz. insan ilgili bir varlik. ilgisiz kalabilmek oldukca zor. iliskisiz oldugumuz onca seye duyulan merak da dusunuldugunde. iliskili olmamak bile ilginin sinirini daraltamiyor. hatta. bir yandan su dusunce de kafamdan gecmiyor degil. iliskisiz oldugumuz seylere gore iliskimiz olan seylere daha az ilgiliyiz. aslinda hayatta kalma gudusu filan dusunuldugunde. insan iliski alaninin disina ancak zevk icin cikabilmeli. peki iliskisiz oldugumuz seyler hakkinda bilgi edinmek ya da en azindan haberdar olmak. gizli yahut aciktan bir haz mi veriyor. bilmiyorum. ayni zamanda bunu bilmeye ihtiyac da duymuyorum. ama ilgileniyorum. ister istemez. dusunmek. hem de normalden daha fazla. uyuyamamanin kazandirdigi vakit yordamiyla bile olsa. iliskisiz oldugumuz alanlarin kapisini ardina kadar aciyor. iliskisiz oldugumuz seylere karsi duyulan ilgi. tabii ki bu kapilari zorlayan. ve acan. ne kadar i harfi kullandim. daha fazla ilgi ya da iliski yazmak istemiyorum. ayni zamanda. en azindan. bazi olumsuzluklar. hayata ancak bir i kadar etki edebiliyor diyerek. seviniyorum. sevincli olmak icin bu kadar az sebebin oldugu bir zaman araligindan gecerken. i harfinden bile sevinc cikariyorum.
iki adet kimseyi ilgilendirmeyen sonuca ulastik bile. son yetmis iki saatte dokuz saat uyumam. ve daha az sevinebildigim bir surecten geciyor olmam. ufacik bir tavsiye. herhangi sey okurken. direkt olarak sonuclar ile ilgileniyorsaniz. sadece basini ve sonunu okuyun. basi ya da sonu nasil belirleyecegiz diye aklindan gecen olursa. hepsini okuma tavsiyesinde bulunurum. en azindan bir seyin basini ya da sonunu govdesinden ayirabilecek zamana gelene kadar. ucuncu bir sonuca daha vardik. asiri gereksiz yerlerde. yine kimseyi ilgilendirmeyen tavsiyeler veriyorum. sanki cok biliyormusum gibi. ancak kimse cok bilmiyor. yasamak yordamiyla tesadufen ogrendiklerimizi. paylasiyoruz.
neyse. yetmis iki saatte maksimum otuz alti saat dusunmem gerekirken. yirmi yedi saat daha az uyuyabildigim icin. yirmi yedi saat daha fazla dusunmek zorunda kaldim. buradaki dusunmek. sadece o konuya odaklanmak olabilecegi gibi. aklin bir kosesine takilmak ya da akildan gecmek seklinde de olabilir. hatta istem disi gorulen bir nesneden yola cikarak. yine ayni dusunceye ulasma suresini de kapsiyor. nereden baksak. bu saf bir yirmi saat fazladan. herhangi sekilde. o dusunceye maruz kaldigimi gosterir. artik maruz kalmak diyorum. cunku istedigim ilk sey degil. ancak ihtiyac da duydugum bir sey. cunku sevdigim bir sey degil. ancak sevmekten vazgecebildigim bir sey de degil. ote yandan. fazladan yirmi saat dusunmek zorunda kalsam bile. aciklamakta zorlandigim bir dusunce. uykuyu. en kiymetli kacis mekanizmasi olarak gormeye basladigim ilk okul zamanlarindan beri. ki o zamanlar uyuyakalmak. hastalik ya da diger etkiler ile yarisabilir haldeydi. iste o zamanlardan beri. gereken kiymeti verdigimi dusunuyorum. simdi. bu cagda. geldigim yasta. ve sahip olmaya calistigim dusunce sisteminde. elde kalan tek seyin uyku olmasi gercegine ragmen. uyuyamiyorum. kisacasi. ya cok uyuyalim. ya az sevelim. ya da turkcedeki en sevdigim cekimi kullanayim. sevmekteyim.
