neden hala daha sanat konuşmuyoruz


  • Ben, eğitim sisteminin ya da huzursuzluğun sanata engel olmayacağı kanaatindeyim. Sanat en çok bu ortamlarda doğar,bunlardan beslenir. Hatırlayınız,Türk Edeviyatı buhranlar edebiyatıdır. Tanzimat Dönemi'nde Osmanlı kabuk değişimindeydi,Servet-i Funun'da istibdad dönemi vardı. Kurtuluş Savaşını sadece cephede kazanmadık. Milli Edebiyat'la beraber cephe gerisinde de kazandık. (Halide Edip'in Ateşten Gömleği'ni bir kere daha okuyunuz. Yakup Kadri'nin Yaban'ını belki de) Cumhuriyet Edebiyatı dediğimiz şey de Gazi Paşa'nın kurduğu yeni ülkeye adaptasyon aracıdır. Benim alanım edebiyat. Bu konuda daha çok örnek verebilirim. Eminim resim ve müzik gibi diğer güzel sanatlar dallarında da bu tarz gelişmeler izlenebilir.
    Yanlış hatırlamıyorsam Wagner Hitler'in kadrolu müzisyeniydi. Üstün Irk müzisyeni.

    Yaklaşık 1 senedir Kadıköy'e Eyüp'ten gidip geliyorum. Sanat konuşmak için,sanatla varolmak için. Kışın bombalar patlarken edebiyat konuşuyorduk. Çünkü yapabileceğim başka bir şey yoktu. Çünkü bu bataklıktan anca böyle kurtulurduk.
    Diyeceğim o ki,sanat konuşmamak için bahanemiz çok. Ama aynı zamanda konuşmak için de sebebimiz çok. Yukarıda söylenenler son derece haklı nedenler olsa bile.