blog sözlük itiraf


  • Bir süredir, pikabımda Bach Çalarken yalnızca plağın diğer yüzünü çevirmek için kalkmak üzere çılgınca Proust Okuduğum günleri bitimsiz bir özlemle özlüyordum. Dolayısıyla yaptığım hiçbir okuma anlamlı okuma olmuyor, elime hangi kitabı alsam umduğumu bulamayarak bırakıyordum.
    Bugün galiba yaptığım haksızlığın farkına vardım. Kendime. Proust’a. Okumaya çalıştığım, henüz okumadığım, okuyacak olduğum tüm yazarlara.
    Proustlu günlerimi, mantık sınırlarını zorlarcasına kutsamaktan vazgeçtim.
    Yeniden okuyabiliyorum!
    Muazzam bir kitaba başladım. Tat alma duyumu yitirmemişim. Bunun benim için ne anlama geldiğini ifade edebilmem imkansız.
    Bundan böyle En sevdiğim yazarı fetiş nesnesi yapmaktan sana sığınırım yarabbi. Amin.