güldüren kardeşlik anıları


  • bir ablam var sözlük. küçüğüz o zamanlar, yaşlar ben diyeyim 5-9 siz deyin 6-10. annemlerin bir boşluğunda 15-20 dakika kadar bir korku filmi izleme imkanımız olmuş ama ne film! neyse gece oldu, uyudum haliyle. Küçüğüm ya, ablam varken bana bir şey olmaz, olamaz! bunun bilincinde rahat bir uykunun en derin noktasındayken dürtülerek uyandırıldım. abla kişisi sıkışmış, cesaret de edememiş filmin etkisiyle gitmeye. O an "bunu benim için yapmadılarsa annem neden doğurdu ki?" falan diye düşündü herhalde, saat gecenin bilmem kaçı çünkü, ben küçük olanım ve karanlıktan da korkarım, niye ben yani... neyse biz gittik tuvalete kadar el ele, mustafa sandal klibinde oynar gibi duvardan sırtımızı da ayırmıyoruz, sürünerek gidiyoruz. bela önden gelemez çünkü, kahpe canavarlar sadece sırtından insan avlayabilirler'*' neyse abla kişisi girdi tuvalete, ben de bekliyorum ediyorum hareketlilik yok. garibim ben, 45 santim boyumla abla kişisi çıkasıya tuvalet kapısındaki kilime uzanayım demişim. kilim benden büyük zaten. uyuyakalmışım orada sözlük. abla kişisi de 'beni görmemiş olacak ki', mümkün değil üzerimden atlayıp geçmiş asgddfaghdfadfasafh, sabah annemlerin kahkahasına uyandım. 45 santim 5-6 yaşlarında bir çocuk, gece kim bilir neler yaşadı da akranları ana-babasının yanına giderken bu çocuk tuvalet kapılarında yattı, kim bilir aile üyeleri neler düşündü de dillendiremedi gülmekten...

    edit: imla