cemal süreya


  • ''sonra saatler geçti, ortalık ışıdı, vagon gelincik tarlalarının arasından geçmeğe başladı. kıpkırmızıydı hepsi de. sana o kırmızıların tadını, tazeliğini, ileriye dönüklüğünü, kalabalıklığını gönderdim. almadın mı? sen ki sümbülsün, leylaklaştın, ama haklı olarak manolya olmayı her zaman yadsıdın. Elif'sin sen, anısın ve geleceksin, gerçeksin ve düş.''

    (bkz: on üç günün mektupları)