yalnızlığın anlaşıldığı anlar
49 entry daha
-
(bkz: te şimdi) -
Boş vaktin olduğunda vakit geçireceğin biri olmadığında.
Kendi kendine konuşmaktan çok daha öte geçtiğinde. -
kapıyı anahtarla açmak -
Kafanı uyumak için yastığa koyduğunda -
Ruhunla bile aynı şeyi hissedemiyor olmak. -
gölgene bakarak yürürken... -
Mutluluğu ve üzüntüyü paylaşacak kimse bulamadığımız zamanlardır. -
Her an -
Sevdiceğinizle, her türlü sosyal ağdan birbirinize sürekli olarak gerekli gereksiz linkler atıp üzerine konuşuyorsanız, ilişki bittiğinde, kendinizi, gördüğünüz herhangi bir şeyi onunla paylaşmak arzusu duyarken yakaladığınız anla aynı zamana tekabül etmektedir. -
Kahve demlediğinde yanında iki laf edeceğin kişi olmadığı zaman yalnızsın demektir. -
sahilde tek başınıza bira içerkenkene gelen polis neybıon la burda dediğinde kendi kendime dertleşiyom demektir.
işte öyle kendi kendime konuşup duruyorum -
Eve anahtarla girmeye başladığım zaman -
hasta olduğunda, kimseyi arayamadığın o an. -
Geceler -
Kendi kendine konuşmaya başlamak ve bunu zamanla kabullenmek. -
Bazen gırtlağına kadar battığını hissedersin, bunaltıdan nefes alamazsın ve telefon rehberini açarsın; 895 kayıtlı numaradan arayacak kimse yoktur. Yalnızlık işte tam da budur. Bu yüzden para değil, insan; dost biriktirin. -
en çok doğuda yaşarken yalnızlığı hissediyordum. devlet memuruyum. ilk doğuya atandım. ilk dokuz ay arkadaşlarla epey vakit geçiriyordum. herkes 22 - 23 yaşlarında. akşamları okey oynaması, tavlası, akşam yemekleri, saatlerce dünyayı kurtaracakmışçasına siyasi sohbetler ve içlerindeki tek türk bendim. hepsi kürttü. birlikte doğuyu gezmemiz ki o salakça yaşlarımıza göre az çatışma yaşadık arkadaşlarla.
sonra hayatıma tanıyıp tanıyabileceğim en ukala insan girdi. izmirli. ve izmir ukalalığı da fazlası ile. ırkçılığı da çok fazla. aslında ırkçılık demek yanlış olur adamda şehircilik var. izmir hariç her şehirden tiksinti duyuyor. bir gün allah belamı versin benim izmirde doğmadığım için diye ağlamıştım bile.
her neyse onunla sevgili olduğum süreç hayatımın en yalnız süreciydi. önce arkadaşlarımdan uzaklaştırdı beni. sürekli benimle planlar yapıp ki evde film müzik dizi tarzı planlar. doğuda gezmek onların topraklarını görmek istemiyorum derdi salak.
neyse sonra kendi de yavaştan uzaklaştı. sevgiliydik ama bazı hafta sonları evlerimiz yakın olmasına rağmen görüşmek istemiyorum derdi. 2 gün ailemle de telefonla konuşmazsam asla kendi sesimi duymazdım.
yapayalnızdın yani. arardım açmazdı. hafta sonum bana ait derdi ve ben penceremden sadece penceresini izler. ışığı söndü uyudu. perdeyi açtı uyandı diye izlerdim. nasıl sevgililik anlamazdım. 2 gün mesajlarıma dahi cevap vermezdi canı istediğinde.
gece 12 de eksi otuz derecede kapısının önünden çok geçmişliğim vardı. ve erkek değil kadınım.
-
Mutlu anlardır, kıymetini bilin
49 entry daha