seni tanıyan son kişinin ölmesi

  • Kişiyi bir fotoğraf karesine hapseden durumdur.

    Seni tanıyan son kişi öldükten sonra hiç yaşamamış gibi olacaksın.
    Hiç yaşamamış gibi olacaksın. Hiç yaşamamış olacaksın! Belki de hiç yaşamamışsındır.
    Koca ömür yaşanmamış olacak. Hatıralar, hisler hiç olmamış. Sen yoksun!
    Ya hu o zaman neden yaşıyorsun? Aldığın nefes israf olacaksa neden sürdürüyorsun bu acınası canlılığını? (bkz: yok gibi yaşamak)
    Bir şeyler yapmak gerek cancağızım. Şairin dediği gibi, sözü aşıp öze değen bir şeyler yapmak lazım. Ölmeden evvel yaşamak lazım.
  • Bir nevi dünyadan arınmadır.
  • Güzel bir film senaryosu olabilir de, normal hayatta imkanı olan bir durum değildir.
  • Son tanıyan kişinin ölmesi değil de ileride bana ihtiyacı olan kimsenin kalmaması durumunu düşünüyorum bazen pek bir sebep kalmıyor yaşamak için.
  • Fiillerimiz şu an şimdiki zamanla çekimleniyor. Bir süre sonra görülen geçmiş zamanla çekimlenecek eylemlerimiz. Sonra da duyulan geçmiş zamanla çekimlenecek. En sonunda püf diye yok olacağız. Sanki zamanında aynı yollarda gülüp eğlenen hatta yeri geldiğinde durup ağlayan bizler değilmişiz gibi yürüyecek insanlar o yollardan ve bencilce yaşamaya devam edecekler. Biz mi? Biz kendimize artık hiçbir zaman kipinde yer bulamayacağız. İşte dünyadan silinme aşamasına denk gelir bu bizi tanıyan son kişinin de ölmesi.
  • Kendimizi tanıyabilirsek bizim ölümümüzle sonlanmış olurdu. Şu sormak gerekiyor '' insanlar birbirini ne kadar tanıyor? '' bence birbirimizi tanımıyoruz yoksa bu kadar yakar, yıkar, kırar mıydık?
    Bizi gerçek anlamda tanımayan son insan aramızdan ayrıldığında yalnızlık daha şiddetli hissedilecek ancak bir süre sonra hayat yolculuğunda yalnızlığımız daha iyi anlaşılacaktır.
  • sevinclerimiz, huzunlerimiz, cabalarimiz, hatiralarimiz herseyimiz bizimle birlikte yok olacaksa, neden tarihe gomulecek seyler icin bu kadar cok caba gosteriyoruz madem. beni zaman zaman yaptigim islerden vazgeciren bosluga surukleyen bir dusuncedir bu
  • gidenin çaresi yok kalan da çaresizliği yaşar zaten.
  • (bkz: carpe diem)
  • Ne ölmek nefessiz kalmaktır; ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak; sevilmeyi hakeden birine yaşamını harcamaktır. 
    (bkz: Oğuz Atay)
  • insan iki kez ölür derler. birincisi bedenimiz nefes alıp vermeyi kesilince. ikincisi adımızı son bilen kişi öldüğünde…