atık kağıt işçileri

  • yaz kış demeden, ne soğuğa ne sıcağa aldırış etmeden arkasında o koca atık toplama aracıyla kim bilir belki 12 saat yol yürüyen işçilerimiz. bu insanlar benim hiç dikkatimi çekmezdi, yanlarından geçerdim. sonra kazandıkları parayı yanımdan geçen bir atık işçisinin kendi ağzından duydum yolda yürürken, içim cız etti. daha sonra bir kere çöp konteynerlarının yanından geçerken iki işçiden biri diğerine "her mesleğin kendine göre zorluğu var." Demişti ve diğeri de "bundan kötüsü olamaz ki." Diye cevaplamıştı. Hiçbir nedeni yoktu, kendimden utandım oradan geçerken. Sonra durdum arkama dönüp izledim onları, sessizce çöpleri karıştırmaya devam ediyorlardı. ne yapabilirim diye düşündüm ve ben de şu halimle yapabileceğim birkaç küçük şeyi yapıyorum. en önemlisi, bu insanlar çoğunluğun düşündüğü gibi tinerci vs. değil. siz onların dış görünüşlerine bakarak onları yargılayamazsınız. onlar alın teriyle, çalmadan para kazanmaya çalışan insanlar. aslında bir tebessümle "kolay gelsin" derseniz ne kadar düzgün bir şekilde teşekkür edeceklerini göreceksiniz. Bir de artık çöpe gidecek her türlü kitabımı (test kitabı), kağıtları, pet şişeleri, teneke kutuları vs. ayırıyorum ve ayrıca dağılmayacak şekilde konteynerların yanına bırakıyorum. vicdanımı rahatlattığı söylenemez, her sabah -karlı sabahlar da dahil olmak üzere- yolumun üstünde bir köşeye yatağını atmış evsiz bir atık işçisini görüyorum. hiçbir şey vicdanımı rahatlatamaz ama belki bir günaydın, kolay gelsin onlara daha iyi hissettirebilir veya çöpün yanına ayırarak bıraktığım o bir iki poşet işlerini çok az bile olsa hafifletebilir.